ระยะทางไม่ใช่เรื่องใหญ่ หากมีใจที่มุ่งมั่น

Share on

 352 

ความประทับใจครู ตชด. คุรุทายาทโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนบ้านแพะ และความผูกพัน

ผมเป็นคุรุทายาทโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนบ้านแพะ จากนั้นก็ไปบวชเรียนบ้านโรงเรียนศักดิ์สุนันท์วิทยา อ.แม่พริก จังหวัดลำปาง พอจบ ม.3 ก็ย้ายมาเรียนที่โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ ที่ 55  จากนั้นได้เรียนต่อถึงระดับปริญญาตรี แต่เรียนไม่ทันจบ มีโอกาสได้สอบบรรจุเป็นตำรวจตระเวนชายแดนเสียก่อนทำให้การศึกษาระดับปริญญาตรีหยุดชะงักไปเป็นการเปลี่ยนหน้าที่นักศึกษา มาเป็นรั้วของชาติในโครงการคุรุทายาทพร้อมทำหน้าที่ครูนักพัฒนาควบคู่กันไปด้วย เริ่มต้นอาชีพครู ตชด. เมื่อ พ.ศ 2558 ณ ศูนย์การเรียนรู้ตระเวนชายแดนบ้านเลโพเด อ.ท่าสองยาง จ.ตาก จากนั้นขอย้ายมาที่ รร.ตชด.บ้านเลตองคุ อ.อุ้งผาง จ.ตาก เพื่อขอย้ายตามมาดูแลครอบครัวที่ตั้งรกรากอยู่ที่นี่

บรรยากาศ รร.ตชด.บ้านเลตองคุ อ.อุ้งผาง จ.ตาก

อยากเป็นครูภาษาไทยจากต้นแบบในวัยเด็ก

“ชีวิตของเด็กที่เรียนที่โรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนจะมีความผูกพันกับคุณครู เพราะครูนั้นเป็นทุก ๆ อย่างของเด็ก อย่างตัวผมเรียกได้ว่าเป็น ‘ลูกหม้อ ตชด.’ ได้เลยครับ ผมอ่านออกเขียนได้ในวันนี้เพราะมีโรงเรียนตชด. ที่ได้รับพระมหากรุณาธิคุณสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ที่ทรงพระราชฐานทุนทรัพย์สนับสนุนในด้านต่าง ๆ หากไม่มีพระองค์ท่านไม่รู้ว่าเราจะได้เรียนหนังสือไหม”

“ครูสมศักดิ์ เปรมกระโทก เป็นครูประจำชั้นของผมที่สอนทุกวิชา วิชาที่ผมชอบเรียนภาษาไทย ด้วยตัวผมเป็นชาติพันธุ์ อยากเรียนรู้ภาษาไทยเพื่อจะใช้อ่านวิชาความรู้ต่าง ๆ พอเวลาที่อ่านพูดไม่ชัด ครูสมศักดิ์ท่านได้ช่วยแนะนำ และเพื่อน ๆ คนอื่นที่เข้าไปเรียนในเมืองเวลากลับมาก็จะแนะนำการอ่าน การเขียนภาษาไทย ใหักับผม ผมเลยชอบเรียนรู้ภาษาไทยเป็นพิเศษ”

บรรยากาศการเรียนรู้ในห้องเรียน

ของ จ.ส.ต.จตุพงษ์ วิไลบรรเจิดกร และเด็ก ๆ 

ครูใหญ่อายุน้อยที่ความรับผิดชอบไม่น้อยกว่าครูใหญ่ท่านอื่น 

ด้วยอายุเพียง 27 ปี (ถือว่าเป็นครูใหญ่ในโรงเรียนที่มีอายุน้อยที่สุด) “ตอนแรกไม่มั่นใจว่าจะทำได้มากน้อยเท่าใด แต่มองเห็นโอกาสที่จะพัฒนาตนเอง พัฒนานักเรียน โรงเรียน และชุมชน และได้กำลังใจที่ครูใหญ่คณิต ที่ท่านคอยส่งเสริม แนะนำ คอยให้กำลังใจทำให้เกิดความเชื่อมั่นในการทำงาน สามารถแก้ปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นได้  และอีกหนึ่งสิ่งสำคัญคือกำลังใจจากครอบครัวที่ซัพพอร์ตเข้าใจเรา ให้ทำงานด้วยความสบายใจ แม้มีบางช่วงที่ต้องทำงานต่อเนื่องเดือนหรือสองเดือนอยู่ที่โรงเรียนไม่มีแม้โอกาสได้กลับบ้านไปอยู่กับครอบครัวก็ตาม กำลังใจจากคนรอบตัวเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ก้าวข้ามอุปสรรคที่เกิดขึ้นได้” และสิ่งสำคัญคือ ‘ความทุ่มเทในการทำงาน’ เป็นเครื่องพิสูจน์ความสามารถให้คนอื่นเห็นว่าหน้าที่ครูใหญ่นั้นเราสามารถทำงานตรงนี้ได้ดีมีประสิทธิภาพ

ก่อนพัฒนาคนอื่น
ต้องพัฒนาตนเองให้เป็นก่อน

สำหรับผมมองว่า การศึกษาเป็นการลงทุนที่คุ้มค่า แม้ตอนนี้การลงเรียนเพิ่มเป็นค่าใช้จ่ายเพิ่มและไม่สามารถนำมาช่วยเรื่องค่าตอบแทนในการทำงานเพิ่มขึ้น ครูดำ หรือ จ.ส.ต.จตุพงษ์ ของเด็ก ๆ ที่โรงเรียนบ้านเลตองคุ จึงลงทุนด้านการศึกษาเพื่อพัฒนาตนเองให้เป็นผู้ที่มีความรู้ความสามารถก่อน สิ่งนี้เป็นการเปิดโลกทัศน์ที่จะทำให้เราเป็นผู้ที่มีทักษะความพร้อมที่สามารถนำไปพัฒนาผู้อื่นได้ โดยเฉพาะเด็ก ๆ ที่โรงเรียน”

ศักยภาพที่รอโอกาสมาเติมเต็ม

ครูดำ เริ่มเข้าร่วมโครงการของ กสศ. ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2564 เป็นโครงการพัฒนาครูในโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนเพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนในถิ่นทุรกันดาร : เฟสที่ 1 มีโอกาสได้รู้จักท่าน ดร.จิตติมา เจือไทย และท่านได้แจ้งข่าวว่า เฟสที่ 3 จะมีโครงการเปิดโอกาสให้ครูโรงเรียน ตชด. ได้เรียนเพื่อเพิ่มทักษะและคุณวุฒิด้านวิชาชีพครู ที่ปัญหาเดิมของ รร.ตชด.ส่วนใหญ่ไม่มีวุฒิทางการศึกษา หรือไม่ตรงตามสาขาวิชาที่เรียนจบมา โครงการนี้มาเติมเต็มความต้องการของทั้งตัวครู นักเรียน และโรงเรียน ตชด. ได้อย่างตรงความต้องการที่ ครูดำมีความตั้งใจที่จะเรียนรู้เพื่อนำมาพัฒนาตนเองและนักเรียน

กิจกรรมนอกห้องเรียนของ จ.ส.ต.จตุพงษ์ วิไลบรรเจิดกร และเด็ก ๆ 

แม้จะท้อแต่ไม่เคยถอย

หน้าที่ครู ตชด. ต้องรับหน้าที่ทั้งแดนหน้าที่ต้องดูแลอธิปไตย หน้าที่ครู หน้าที่ช่วยเหลือชุมชน และหน้าที่นอกงานราชการอื่น ๆ ที่ได้รับการร้องขอจากชาวบ้าน ภาระหน้าที่ค่อนข้างเยอะ มีบางครั้งก็เกิดความท้อถอยอยู่บ้างเหมือนกัน แต่พอนึกถึงครูที่ครูดำได้เคยเรียนรู้กับครูใหญ่โรงเรียนบ้านแม่กลองคี ร.ต.ต.คณิต ช่างเงิน (ครูรางวัลคุณากร ครั้งที่ 3 ปี 2562)  ครูดำมีโอกาสได้เรียนและคลุกคลีกับท่าน ครูดำสัมผัสถึงความทุ่มเทเพื่อเด็ก ๆ และชุมชน ของครูใหญ่คณิตมาตลอดการทำงาน ท่านได้พูดเสมอว่า “เวลาท้อให้นึกถึงแววตาของเด็ก ๆ ไว้” และนึกถึงพระองค์ท่าน (สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ) ไว้ ที่เรามีวันนี้ได้เพราะพระมหากรุณาธิคุณจากพระองค์ฯ ท่าน ถ้าไม่มีโรงเรียน ตชด. ผมก็ไม่รู้ว่าวันนี้ชีวิตผมจะเป็นอย่างไร มองไม่เห็นว่าตอนนี้ตนเองกำลังทำอะไรอยู่บ้าง ณ ตอนนี้ …

Writer

0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of
guest
0 Comments
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
View all comments

Most Popular

ตั้งค่าความเป็นส่วนตัว

ยอมรับทั้งหมด
จัดการความเป็นส่วนตัว
  • เปิดใช้งานตลอด

บันทึกการตั้งค่า